Η φώκια της Μεσογείου έχει αναφερθεί από τους προϊστορικούς χρόνους. Αν και ταξινομήθηκε το 1779 από τον βιολόγο Herman οι προϊστορικοί άνθρωποι την γνώριζαν καλά και την ζωγράφιζαν μάλιστα στα σπήλαια, εκεί που μπορεί κανείς να βρει τις αρχαιότερες ζωγραφιές του ανθρώπινου γένους. Στα βουνά του Κάδιθ, στην Ανδαλουσία της Νότιας Ισπανίας σε ένα από τα σπήλαια της περιοχής μπορεί να δει κανείς μια τέτοια ζωγραφιά που απεικονίζει φώκια. Σε κατοικίες επίσης προϊστορικών ανθρώπων έχουν βρεθεί κόκαλα φώκιας. Ο Όμηρος αναφέρει τη φώκια στην Οδύσσεια και μιλάει για μια ομάδα από φώκιες που μπήκαν σε μια σπηλιά στην Αλεξάνδρεια για να κοιμηθούν. Είναι στη Δ΄ ραψωδία της Οδύσσειας (στίχοι 405-460) όπου ο Μενέλαος διηγείται στον Τηλέμαχο την συνάντησή του με τον Πρωτέα, τον Θαλάσσιο Δαίμονα, από τον οποίον έμαθε τις τύχες όλων των ηγεμόνων που επέστρεφαν από την Τροία. Ο Πρωτέας ήταν μια δευτερεύουσα θεότητα, στην υπηρεσία του Ποσειδώνα, που μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ζώο ή σε στοιχείο της φύσης (φωτιά, νερό κ.ά.) και είχε προφητικές ικανότητες. Αυτός οδηγούσε κοπάδια ολόκληρα από φώκιες στα σκοτεινά βάθη της θάλασσας και μετά έβγαιναν μαζί σε κουφωτές σπηλιές, ξάπλωναν και ξεκουραζόντουσαν. Εκεί ο Πρωτέας αφού κοιτούσε και καμάρωνε τις φώκιες του που ξάπλωναν όλες μαζί κοντά-κοντά, ξάπλωνε και αυτός ανάμεσά τους και κοιμόταν.
Mαρία Γκανάτσιου Βάλια Λέκκα Ευδοκία Αλεξούλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου