Η εικόνα που παρουσιάζουν οι χώροι των κάδων απορριμάτων στην περιφέρεια του Δήμου Γλυφάδας είναι σε όλους μας γνωστή. Τόσο γνωστή που, όταν βρισκόμαστε σε γειτονικές δημοτικές περιοχές, μας εντυπωσιάζει το σχετικά βελτιωμένο image εκεί. Βέβαια, γι' αυτή την εικόνα δεν ευθύνονται μόνον οι δημοτικές αρχές.
Έχω συνομιλήσει με μια υποχόνδρια γειτόνισσά μου που αφήνει τα σκουπίδια της έξω από τον κάδο γιατί «σιχαίνεται» να τον αγγίξει. Έτσι ακριβώς! Γνωρίζω συμπολίτες μας που έχουν μεταφέρει αυθαίρετα κάδους από τη γωνία του σπιτιού τους στο πλησιέστερο οικόπεδο ή έξω από το σπίτι του πιο ανεκτικού/αδιάφορου γείτονα. Για λόγους υγιεινής, λένε. Ουσιαστικά, είναι για λόγους καλλαισθησίας.
Γνωρίζω και ανθρώπους που αφήνουν μπάζα, έπιπλα, στρώματα, άχρηστες οικιακές συσκευές και παλιοσίδερα ελπίζοντας ότι κάποιος Aθίγγανος ή πένης αλλοδαπός σύντομα θα επωφεληθεί της δικής τους ευπορίας. Ψυχικά κάνουν! Άλλοι αφήνουν πάκους από εφημερίδες και χαρτόκουτα έξω από τον κάδο απορριμάτων παρά το ότι οι αντίστοιχοι ανακύκλωσης χαρτιού αφθονούν στην περιοχή.
Γνωρίζω επίσης έναν φιλότιμο κύριο που αδειάζει τα κλαδέματα του κήπου του τη νύχτα για να μην τον βλέπουμε όλοι μας στο φως της ημέρας. «Βάλε κι εσύ τα δικά σου απάνω,» μου λέει, γιατί δεν θέλει να θεωρείται ο μόνος υπαίτιος για την ασχήμια του χώρου.
Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιο άγνωστο αυτοκίνητο παρκάρει μπροστά στον κάδο και ο οδηγός του αδειάζει από το πορτ μπαγκάζ τα οικιακά του απορρίμματα μέσα ή και έξω από τον «δικό μας» που κάποτε φρακάρει και δεν ανοίγει. Δυστυχώς, δεν ήταν όλοι οι παλιοί κάδοι που αντικαταστάθηκαν πρόσφατα με καινούργιους.
Όλα αυτά σε τουλάχιστον τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα στο Πυρνάρι. Έτσι, με χαρτιά, κλαδιά, οικιακά σκουπίδια, μπάζα, περιττά αντικείμενα, έπιπλα, και χαλασμένες οικιακές συσκευές οι κάποτε δυσλειτουργούντες κάδοι της περιοχής μας και οι πέριξ αυτών χώροι έχουν πολύ συχνά μια τριτοκοσμική εικόνα αθλιότητας. Δεν συζητάμε καν για την κατάσταση του βουνού. Κάποτε, οι τόποι κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε εστίες μολύνσεων. Συχνά δυσκολεύουν και την οδική κυκλοφορία. Όσο κι αν όλοι μας φέρουμε τις ευθύνες μας, η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή ο Δήμος, τι κάνει για όλα αυτά;
Το πρόβλημα είναι σαφώς ευρύτερο απ' ό,τι φαίνεται ή απ' ό,τι, ίσως, καταλαβαίνουμε. Γιατί να μας καίει τόσο πολύ η φροντίδα και η καθαριότητα του ιδιωτικού μας χώρου και να αδιαφορούμε σε τέτοιο βαθμό για τον δημόσιο που μοιραζόμαστε με τους συμπολίτες μας; Τι ένδειξη συλλογικού πολιτισμού και ιδιωτικής καλλιέργειας είναι αυτή; Αν, ωστόσο, τα ερωτήματα αυτά σημαίνουν ότι οι δημότες χρειάζονται παιδεία για να μάθουν να διαχειρίζονται τα απορρίμματα τους, γι' αυτήν την παιδεία δεν ευθύνονται μόνον οι ίδιοι.
Χρειάζεται ενημέρωση και παρότρυνση από τις ιθύνουσες δημοτικές αρχές. Χρειάζεται διευκόλυνση και διάθεση συνεργασίας με πνεύμα κοινοτικής ή δημοτικής αλληλεγγύης. Χρειάζεται δημιουργία νέων προγραμμάτων ανακύκλωσης (με αποτελεσματική συνοδευτική ενημέρωση) και πιθανώς μια δισετήσια περισυλλογή ογκωδών οικιακών απορριμμάτων σε προσυμφωνημένες ημερομηνίες και χώρους και διεξαγωγή των ανάλογων ιδιωτικών συμφωνιών με ενδιαφερόμενους για την συλλήβδην (όχι την κατ' επιλογήν) περισυλλογή τους. Εν ολίγοις, χρειάζεται μια δημοτική υπηρεσία καθαριότητος με ευαισθησία απέναντι στις ανάγκες των δημοτών, με κοινωνική και περιβαλλοντολογική συνείδηση και με την απαραίτητη τεχνογνωσία και πρόγραμμα για την εφαρμογή του ήθους της.
Αυτή η υπηρεσία πρέπει να ανταποκρίνεται έγκαιρα, πρόθυμα και με σύστημα στις εκκλήσεις των δημοτών. Πρέπει να διατίθεται σε εκτεταμένο χρονικό διάστημα ημερησίως, όχι μόνο τις πολύ πρωινές ώρες. Όσο για την ευθύνη του τηλεφωνητή της υπηρεσίας θα πρέπει να δοθεί σε κάποιον που θα έχει, τουλάχιστον, την απαραίτητη ευγένεια, τη βασική διοικητική δεξιότητα ή ευθύνη και τις στοιχειώδεις γνώσεις της ελληνικής γλώσσας για να καλυφθούν με επάρκεια και αποτελεσματικότητα τα αιτήματα και οι ανάγκες των δημοτών. Είθε! Στο χέρι όλων μας δεν είναι;
Έχω συνομιλήσει με μια υποχόνδρια γειτόνισσά μου που αφήνει τα σκουπίδια της έξω από τον κάδο γιατί «σιχαίνεται» να τον αγγίξει. Έτσι ακριβώς! Γνωρίζω συμπολίτες μας που έχουν μεταφέρει αυθαίρετα κάδους από τη γωνία του σπιτιού τους στο πλησιέστερο οικόπεδο ή έξω από το σπίτι του πιο ανεκτικού/αδιάφορου γείτονα. Για λόγους υγιεινής, λένε. Ουσιαστικά, είναι για λόγους καλλαισθησίας.
Γνωρίζω και ανθρώπους που αφήνουν μπάζα, έπιπλα, στρώματα, άχρηστες οικιακές συσκευές και παλιοσίδερα ελπίζοντας ότι κάποιος Aθίγγανος ή πένης αλλοδαπός σύντομα θα επωφεληθεί της δικής τους ευπορίας. Ψυχικά κάνουν! Άλλοι αφήνουν πάκους από εφημερίδες και χαρτόκουτα έξω από τον κάδο απορριμάτων παρά το ότι οι αντίστοιχοι ανακύκλωσης χαρτιού αφθονούν στην περιοχή.
Γνωρίζω επίσης έναν φιλότιμο κύριο που αδειάζει τα κλαδέματα του κήπου του τη νύχτα για να μην τον βλέπουμε όλοι μας στο φως της ημέρας. «Βάλε κι εσύ τα δικά σου απάνω,» μου λέει, γιατί δεν θέλει να θεωρείται ο μόνος υπαίτιος για την ασχήμια του χώρου.
Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιο άγνωστο αυτοκίνητο παρκάρει μπροστά στον κάδο και ο οδηγός του αδειάζει από το πορτ μπαγκάζ τα οικιακά του απορρίμματα μέσα ή και έξω από τον «δικό μας» που κάποτε φρακάρει και δεν ανοίγει. Δυστυχώς, δεν ήταν όλοι οι παλιοί κάδοι που αντικαταστάθηκαν πρόσφατα με καινούργιους.
Όλα αυτά σε τουλάχιστον τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα στο Πυρνάρι. Έτσι, με χαρτιά, κλαδιά, οικιακά σκουπίδια, μπάζα, περιττά αντικείμενα, έπιπλα, και χαλασμένες οικιακές συσκευές οι κάποτε δυσλειτουργούντες κάδοι της περιοχής μας και οι πέριξ αυτών χώροι έχουν πολύ συχνά μια τριτοκοσμική εικόνα αθλιότητας. Δεν συζητάμε καν για την κατάσταση του βουνού. Κάποτε, οι τόποι κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε εστίες μολύνσεων. Συχνά δυσκολεύουν και την οδική κυκλοφορία. Όσο κι αν όλοι μας φέρουμε τις ευθύνες μας, η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή ο Δήμος, τι κάνει για όλα αυτά;
Το πρόβλημα είναι σαφώς ευρύτερο απ' ό,τι φαίνεται ή απ' ό,τι, ίσως, καταλαβαίνουμε. Γιατί να μας καίει τόσο πολύ η φροντίδα και η καθαριότητα του ιδιωτικού μας χώρου και να αδιαφορούμε σε τέτοιο βαθμό για τον δημόσιο που μοιραζόμαστε με τους συμπολίτες μας; Τι ένδειξη συλλογικού πολιτισμού και ιδιωτικής καλλιέργειας είναι αυτή; Αν, ωστόσο, τα ερωτήματα αυτά σημαίνουν ότι οι δημότες χρειάζονται παιδεία για να μάθουν να διαχειρίζονται τα απορρίμματα τους, γι' αυτήν την παιδεία δεν ευθύνονται μόνον οι ίδιοι.
Χρειάζεται ενημέρωση και παρότρυνση από τις ιθύνουσες δημοτικές αρχές. Χρειάζεται διευκόλυνση και διάθεση συνεργασίας με πνεύμα κοινοτικής ή δημοτικής αλληλεγγύης. Χρειάζεται δημιουργία νέων προγραμμάτων ανακύκλωσης (με αποτελεσματική συνοδευτική ενημέρωση) και πιθανώς μια δισετήσια περισυλλογή ογκωδών οικιακών απορριμμάτων σε προσυμφωνημένες ημερομηνίες και χώρους και διεξαγωγή των ανάλογων ιδιωτικών συμφωνιών με ενδιαφερόμενους για την συλλήβδην (όχι την κατ' επιλογήν) περισυλλογή τους. Εν ολίγοις, χρειάζεται μια δημοτική υπηρεσία καθαριότητος με ευαισθησία απέναντι στις ανάγκες των δημοτών, με κοινωνική και περιβαλλοντολογική συνείδηση και με την απαραίτητη τεχνογνωσία και πρόγραμμα για την εφαρμογή του ήθους της.
Αυτή η υπηρεσία πρέπει να ανταποκρίνεται έγκαιρα, πρόθυμα και με σύστημα στις εκκλήσεις των δημοτών. Πρέπει να διατίθεται σε εκτεταμένο χρονικό διάστημα ημερησίως, όχι μόνο τις πολύ πρωινές ώρες. Όσο για την ευθύνη του τηλεφωνητή της υπηρεσίας θα πρέπει να δοθεί σε κάποιον που θα έχει, τουλάχιστον, την απαραίτητη ευγένεια, τη βασική διοικητική δεξιότητα ή ευθύνη και τις στοιχειώδεις γνώσεις της ελληνικής γλώσσας για να καλυφθούν με επάρκεια και αποτελεσματικότητα τα αιτήματα και οι ανάγκες των δημοτών. Είθε! Στο χέρι όλων μας δεν είναι;
Γιώργος Καφανέλης
Νικηφόρος Δόβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου